Η Έμπνευσή μας

Καθώς η νύχτα απλώνει στο νησί του Ικάρου, ένα παιδάκι φτερωτό, με γρήγορα ποδάρια, λυμένα τα κορδόνια του, δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει και στα καλντερίμια τα πλακόστρωτα ορμά. Τα λεπτά του χεράκια μαζεύουν γιασεμιά και οι αυλές ευωδιάζουν από τα ροζέ Μαγιάτικα τριαντάφυλλα.

Ο γκιώνης τις νύχτες, τις ήρεμες αυτές βραδιές στέκει και παρατηρεί. Δυνατή μυρωδιά από νυχτολούλουδα, θαμπώνουν τη σκέψη του άγνωστου περιπατητή και το παιδί ντροπαλό τρέχει στην κατηφοριά.

Ξημερώνει στο Ικάριο. Πίσω από τη μοροσυκιά ξεπροβάλει η Ανατολή, πορτοκαλί σαν τους καρπούς της ενώ στο μετόχι του παππού, μπροστά στο παραθύρι αχνίζει ο Ελληνικός καφές, ζεστός, γλυκύς και βαρύς. Η ημέρα θα είναι δυνατή και κοπιαστική. Τα πολλά λιόδεντρα στο χωράφι λυγάν τα κλαδιά τους για να υπομείνουν τον βοριά. Είναι μαθημένα στους αέρηδες.

Στην φουρτουνιασμένη ακρογιαλιά η μάνα του, έλυσε το μαντήλι από τα μαλλιά και το ακούμπησε στα γόνατα, από τις φουσκωμένες τσέπες της από σπόρια και ψίχουλα από το κολατσιό έβγαλε κάτι μικρά αμυγδαλάκια.

Μα ναι! ήταν από τα καΐσάκια που τρώγαμε το καλοκαίρι, καβάλα στο δέντρο, στο ψηλότερο κλαδί ήταν ανεβασμένο, έτσι δα μικρό και φτερωτό παιδάκι, φοβάται ακόμα και τώρα το ύψος αλλά του έχει μείνει στο μυαλό η φράση του πατέρα “Τα καλύτερα καΐσια είναι αυτά που είναι ψηλά, γιατί τα γλυκαίνει ο ήλιος..”

Πέρα για πέρα η Ικαριά μοσχοβολά βοτάνια, άγρια λεβάντα, ρείκι και θυμάρι, χρώματα που χαράσσουν την καρδιά καθώς ξεπλένονται στην ήρεμη πηγή του Αθάνατου νερού. Μια ανθισμένη ακισσαριά, δάση φρουροί με άγρια λουλούδια να τρελαίνουν τις μέλισσες και η βασίλισσα Ικαριακή παιώνια καμαρώνει σε υγρά δάση απλώνοντας τα παρθένα λευκά της πέταλα, μα το ζοφερό της κέντρο μαγνητίζει όποιον τολμήσει με αγριεμένο βλέμμα να την δει.

Το σούρουπο, τα μελίσσια έχουν μαζευτεί και η βουή τους γλυκαίνει το τοπίο. Γύρη και μέλι πολύ, μια στάλα ζωή οικοδομεί και ελέγχει τον κόσμο όλον, απαιτεί και κερδίζει σεβασμό.

Στα σπίτια των φίλων του, άλλα σε φιλεύουν ζεστό κατσικίσιο γάλα ημέρας ή μια Μελισπακιά βάλσαμο ενώ σε άλλα σιφουνίζουν τον πράμνειο οίνο, ερυθρό και αψύ να ξεσηκώνει την καρδιά, όπως στις περιπέτειες του Οδυσσέα ο Κυκεώνας.

Μια γεμάτη ημέρα θυμίζει πως είναι η ζωή. Το παιδί στέκει άλλο ένα βράδυ εκεί στο καλντερίμι μα δεν τρέχει αλλά αναστενάζει αισιόδοξο, γεμάτο εικόνες. Τα λαμπερά του μάτια μαρτυρούν τη γαλήνη της ψυχής του “Ευχαριστώ για όλα αυτά”. Είναι ο Ίκαρος που ανοίγει τις μεγάλες του φτερούγες πάνω από το νησί, μα τον Ίκαρο γέννησε η Ναυκράτη. Η Ναυκράτη που ήρθε στο νησί του, κοντά του. Μάζεψε βότανα και λουλούδια, μια αγκαλιά Ικαρία, τα μικρά αυτά αγαθά μα τόσο σπουδαία.

Μέσα από αυτήν δημιουργήσαμε και εμείς τα προϊόντα που σας προσφέρουμε με όλη μας την αγάπη, φτιαγμένα με ό,τι μας εμπνέει, φτιαγμένα με ό,τι έχει γεννήσει η Ικαρία ξεκινώντας από τα παιδικά μας χρόνια. Για όλη την οικογένεια, μα με μια ιδιαίτερη φροντίδα στη γυναίκα της καθημερινότητας που αγωνίζεται, που είναι μητέρα, που αναζητά την καλύτερη διάθεση για να συνεχίσει. Γιατί το δικαίωμα στην ομορφιά, στη χαρά και στην φροντίδα πρέπει να το έχουν όλες οι γυναίκες.